Ίσως είναι ένα διαφορετικό άρθρο απ’όσα σας έχω συνηθίσει όμως λόγω ττων γεγονότων των ημερών,της πύρινης λαίλαπας όχι μόνο φέτος αλλά και κάθε χρονιά από τις 17 ιουλίου και ύστερα, είμαι σίγουρη ότι το έχετε αναρωτηθεί και εσείς… τι θα γινόταν αν γνώριζες κατ’ιδίαν έναν εμπρηστη;
Πως θα ένιωθες;
θα τον παρατηρούσες απλά να δεις το πρόσωπο ενός δολοφόνου (γιατί σε κάθε πυρκαγιά υπάρχει απώλεια ζώων και ζωών με την καταστροφή δασικών περιοχών και όχι μόνο περιουσιών σε κατοικήσιμα δασικά εδάφη αντιθετα από τις μαρτυρίες των δημοσιογράφων που καταμετρούν μόνο τις ανθρωπινες ζωές)ή θα βιοπραγούσες εναντίον του και στην ενεργεια της αυτοδικίας, θα δικαιωνονταν όσοι δοκιμαστηκαν στην πυρκαγιά στο παρελθόν; Και αν έπαιρνες το αίμα σου πίσω, πόσα πλάσματα που κάηκαν θα μπορούσες να επαναφέρεις στη ζωή με αυτή την πράξη;
Ο νέος Ποινικός Κώδικας, όπως κωδικοποιήθηκε με τον Ν. 4619/2019, με ημερομηνία ισχύος την 1η Ιουλίου 2019.
Η ισχυς του παραπάνω νόμου τα τελευταία χρονια εναλλαγης κυβερνήσεων μετατρεπεται πότε σε πλημμέλημα και πότε σε κακούργημα όμως δεν έχει αναφερθεί κάποια παραδειγματική τιμωρία ως αποτέλεσμα προσαγωγής των εμπρηστών που δοκιμάζουν κάθε καλοκαίρι την πόλη μας, τα χωριά μας, τους εθνικούς δριμούς και τους κατοίκους της και πιθανόν να αναχωρούν από την πίσω πόρτα επικερδώς αόρατοι.
Στη χώρα μας, αν δεν διαφύγει ο εμπρηστής, θα καταδικαστεί στη καλύτερη περίπτωση με αμέλεια με την αναλογη υπερασπιστική γραμμή από συστημικούς δικηγόρους που αλληλοκαλύπτουν την elite ή στη χειρότερη για τους πληγέντες, σε εξαγοράσιμη ποινή εγγύησης και θ’ αφεθεί ελεύθερος μέχρι την επόμενη φορά(γιατί με τοσα περιπολικά και αρμόδια όργανα ως σουβενιρ δημόσιας τάξης και προστασίας που κατακλύζουν την πληγεισα περιοχή και ζητούνε απο τους κατοίκους να εκκενώσουν τους οικισμούς τους, πάντα θα βρίσκουν τρόπο διαφυγής οι εμπρηστές και παρακολουθούν από μία ασφαλή απόσταση μέσω τηλεόρασης το θριάμβο του έργου τους).
Δεν μπορώ να διανοηθώ ποιο είναι το αντίτιμο του κέρδους ενός εμπρηστή έναντι στην απώλεια τόσων ανθρώπων που δεν χάνουν μόνο οι ίδιοι τα σπίτια τους όσο και η χώρα από την καταστροφή των πράσινων πνευμόνων τους, τα δάση, τα άλση, οι πεδιάδες, τα πάρκα, κ.ο.κ που μέσα σε μία στιγμή με το ευνοικό χάδι του ανέμου μετατρέπονται σε στάχτη; Με πόσα ευρώ κοστολογούν τη πράξη τους; Πληρώνονται ανα δέντρο; Ανά κλαδί; Άνα στρέμμα; Άνα ζώο; Ανα αυτοκίνητο; Ανα περουσιακό στοιχείο; Και πως τους πιστώνονται τα κέρδη του εντολέα τους; Πως τα εξαργυρώνουν; Σε τι; Πώς κοιμούνται το βράδυ; Πως ξυπνάνε το πρωί; Κυκλοφορούν σαν υπνοβατες της ναρκωμένης τους συνείδησης αναμεσά μας;
Ξέρω πως είναι ρητορικές όλες οι παραπάνω ερωτήσεις γιατί δεν έχουμε οπτική ταυτοποίηση της δράσης του εμπρησμού με τον δράστη και έτσι κυκλοφορούν αναμεσα μας και ίσως να έχουνε και φίλους με όμοια δράση και να καυχιούνται μεταξύ τους ποιος εκαψε τι; Ποιος εξικονόμησε περισσότερα αλλά και οικογένεια που τις κυριακές οι συνδαιτημόνες κάθονται όλοι μαζί μπροστά από το τραπέζι και ευχονται ο ένας στην υγεια του άλλου, λες και η υγεία έχει ξαφνικά την μορφή της επιταγής με αγορασμένα ποσά εις βάρος της φύσης. της πράσινης πατρίδας μας.
Δεν ξέρω αν θα άντεχα, και πως, στην ιδέα να συναναστρέφομαι έναν εμπρηστή, να βαδίζει κοντά μου, να συχνάζουμε στα ίδια μέρη, να πίνουμε το καφέ μας στην ίδια γειτονιά (γιατι ασυνειδητα θα συναντηθούμε μιας και σε πυροπληκτες περιοχές τον έχεις συναναστραφεί περιμένοντας εγκριση από τον εντολέα του μέχρι να απομακρυνθεί( και φυσικά να παρακολουθήσει τα αποτελέσμα της θεάρεστης πράξης του στα δελτία ειδήσεων με τις μαρτυρίες των κατοίκων που κλαίνε πάνω από τις στάχτες του θριαμβου του. Είναι ηδονική στιγμή για τους παραβάτες της.
Σε κάθε εφαρμογή του νόμου, η θέσπιση της δικαιοσύνης έχει τον πρώτο και τον τελευταιο λόγο αλλά απουσιάζει ο σωφρονισμός στην περίπτωση στο αξιοποινο εμπρησμού αν και στους νοές των πολλών, αιωρείται η επαναφορά της θανατικής ποινής ή αν τυχόν θεσπιση του εβραικου νόμου,κατα κόσμον οφθαλμός αντι οφθαλμού;
Η γη είναι το σπίτι όλων, τα δάση είναι η πρανική μας περιουσία. Η μόνη αξία για διαιωνιση ζωης ειναι η ποιοτητα και η ποσοτητα της πρανικής αναπνοής. Σε μία διώξη για ανθρωποκτονία το πρόσωπο του δράστη είναι ορατό είτε καλυμμένο με ψηφιακό μωσαικο από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης χωρίς την εισαγγελική εντολή, όμως ως πολίτης πυροπληκτος ή μη, ξέρεις το πρόσωπο του δράστη και ίσως εντρυφήσεις σε λεπτομέρειες που τον αφορούν όπως το κίνητρο της πράξης.Σ’έναν εμπρησμό όμως δεν χρειάζεται να είσαι πυροπληκτος για να σε αφορά αν και πάντα θα ξυπνάει μνήμες από την δική σου απώλεια που δυστυχώς πια είναι πιθανότητα…
Δίπλα στον εβραικό νόμο που δεν έχει πια ισχύ, υπάρχει ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος, της δράσης και της αντίδρασης, γνωστός ως νόμος του κάρμα, και ίσως μακροπρόθεσμα κάποιοι άορατοι δολοφόνοι κατα το νόμο εμπρηστές να καταλήξουν σε ένα κρεβατι νοσοκομείου εν απουσία οξυγόνου, ίσως πυρακτωμένες φιγούρες ως θύματα εμπρησμού μετά από μία ήσυχη βόλτα στο δάσος και ίσως να είναι εκείνοι που δεν θα λάβουν καμμία αναγνωριση των πραξεων τους από την κοινωνία και τον πολιτισμό της, γιατί τα καμμένα δαχτυλικά τους αποτυπώματα θα αναγνωρίζονται, γιατί θα φέρουν πάντα ένα αναμμένο σπίρτο που δεν θα σβήσει ποτέ.
Κωνσταντίνα Δήμου