Συναντηθήκαμε με τον Κωνσταντίνο Παπαχρήστο 10 χρόνια πριν στην ανάγκη αναζήτησης του εαυτού μου μέσα από την μουσική με αφορμή την ηχογράφηση του πρώτου μου ραδιοφωνικού μου Demo, και ενώ είχα κλείσει το studio του για δύο ώρες κάποιο πρωί μέσα στον Ιούνιο,κόντεψε να μας βρει το απόγευμα. Κάπου ενδιάμεσα ταυτιστήκαμε σε πολλές περαιτέρω αναζητήσεις και βρεθήκαμε στην δική του αναζήτηση προσωπικής έκφρασης, στην έκθεση ζωγραφικής με θέμα Wonder .
Ένας τίτλος που ταιριάζει απόλυτα με την ταυτότητα του καλλιτέχνη μιάς και δεν χωράει σε σχήματα και εφήμερες εντυπώσεις αλλα προσωπικά έρχεται να αντικρούσει το χάος μίας καλλιτεχνικής εποχής αφού γεννάει σπόρους έμπνευσης και δημιουργικότητας σε ψυχές που αναζητούν τα χαμένα τους κομμάτια κάπου εντος και περισσότερο εκτός. Είναι μία καλαίσθητη προσέγγιση και των δύο αυτών μερών σε ισορροπία μέσα στην ψυχή.
1) Πως γεννήθηκε η ανάγκη σου να ζωγραφίσεις; Ποιό ήταν το αρχικό σου ερέθισμα;
Η ζωγραφική πάντα μου άρεσε, κυρίως λόγω της αμεσότητάς της : είναι μια στατική δισδιάστατη εικόνα που επεξεργάζεσαι με τις αισθήσεις σου και τις νοητικές σου λειτουργίες. Έμοιαζε λίγο με την αρχιτεκτονική και την γλυπτική, οι οποίες, αν και τρισδιάστατες, μοιράζονται αυτό το στοιχείο της έστω και ‘φαινομενικής’ στατικότητας.
Η δική μου απαρχή της επαφής με τη ζωγραφική, πέρα από μια εγγενή περιέργεια για όλα τα είδη τέχνης και την ιστορία τους, ήταν πρώτα από όλα το δέος και η εκστατική διάσταση της περιπέτειας του φωτός και των χρωμάτων κυρίως όπως τα θυμάμαι κατά την παιδική μου ηλικία σε διαδοχικά ηλιοβασιλέματα που απολάμβανα στο Πευκί Ευβοίας γύρω στα δέκα μου έτη.
Αργότερα, στην αμεσότητα της έκφρασης, την εκστατική – ονειρική διάσταση και στη γνώση της ιστορίας της τέχνης, προστέθηκε η ανάγκη να εκφράσω την υπερχείλιση του βιώματος που προστέθηκε με την πάροδο των χρόνων.
2)Θυμάσαι την στιγμή που σού αναγέννησε τον πρώτο σου πίνακα;Θες να το μοιραστείς;
Η γέννηση του πρώτου πίνακα είχε ταπεινές καταβολές : καθόμουν μπροστά σε έναν υπολογιστή και ήθελα να περάσω δημιουργικά το χρόνο μου εκφράζοντας κυρίως πως ένοιωθα εκείνη τη στιγμή και χρησιμοποιώντας τα μέσα που ήταν άμεσα διαθέσιμα εκείνη την ώρα για αυτό.
Η ολοκλήρωσή του μου έδωσε μια αίσθηση πληρότητας και κάποιου εντυπωσιασμού για τις δυνατότητές μου να εκφραστώ με το συγκεκριμένο μέσο.
3) Πιστεύεις στην έμπνευση και την δημιουργία ως αυτοσκοπό; Θεωρείς οτι εκπορεύονται από τα βιώματα σου ως ανθρώπινη φύση που σε ακολουθεί ή από κάτι ανώτερο που ακολουθεί η ψυχή σου;
Πιστεύω ότι επενεργούν και τα δύο : τα βιώματα ίσως είναι υλοποιημένες περιπέτειες της ψυχής, πάντως σίγουρα χρειάζεται να βρεθεί ένας εσωτερικός χώρος και μια ‘θερμοκρασία’ που θα επιτρέψει σε μια μορφή έκφρασης, σε μια φόρμα να γεννηθεί.
Από την αρχή πάντως είχα την αίσθηση πως ό,τι και να φτάσει ως ‘απτό’ στις αισθήσεις, προέρχεται από μια υψηλότερη σφαίρα συχνοτήτων που για κάποιους αποκαλείται ψυχή.
4) Περίγραψε μας τον πιο αγαπημένο σου πίνακα!
Χωρίς πολλή σκέψη, μια Πιετά μεγάλων διαστάσεων του Φρα Αντζέλικο που είχα δει στο Λούβρο το 2003. Η Παναγία κοιτούσε προς τον θεατή και το συναίσθημα που με είχε κυριαρχήσει ήταν συγκίνηση. Θυμάμαι ότι με είχε αγγίξει πολύ βαθειά και πρέπει να την κοιτούσα για ώρες. ..
5) Περίγραψε μας με έναν πίνακα σου τα πιο πρωτόγνωρα σου συναισθήματα;
Θα διάλεγα κάτι από το 2012, την πρώτη χρονιά που άλλαξε μέσα μου τελείως η αίσθηση της ζωγραφικής και άρχισα να παράγω έργα με έναν ρυθμό πρωτόγνωρο για μένα. Ίσως κάτι που έχει αυτό το χρυσό φως που έρχεται από πάνω και δείχνει προς μια υπερκοσμική καθοδήγηση της οποίας ήμουν κι εγώ κοινωνός και μάρτυς. Η αποτύπωση αυτής της υπερβατικής εμπειρίας η οποία άρχισε να εμφανίζεται το 2008 εξακολουθεί να είναι ό,τι πιο πρωτόγνωρο έχω νοιώσει. Eδώ, το ‘Initiation’..
6) Σου έχει τύχει να σβήσεις έναν πίνακα σου και να τον ζωγραφίσεις από την αρχή; Σού καθρέφτισε κάποιο φόβο ή μία έντονη αγάπη που δεν ήθελες να είναι θεατή απο το βλέμμα το δικό σου και των άλλων;
Γενικά, δεν ζωγραφίζω κάτι από την αρχή. Θεωρώ ότι αν μια μορφή η μία σύνθεση δεν είναι έτοιμη να γεννηθεί, τότε αυτό σημαίνει ότι δεν είμαι έτοιμος να την εκφράσω, οπότε προχωρώ σε κάτι άλλο. Δίνω πάντα προτεραιότητα σε αυτό που μπορώ να κάνω κάθε δεδομένη στιγμή με τα μέσα που έχω στη διάθεσή μου.
7) Τί φοβάσαι πιο πολύ αυτή την εποχή;
Αυτή την εποχή υπάρχουν πολλές προκλήσεις και εντάσεις, χωρίς να έχω αντιληφθεί ότι με κυβερνά κάποιος κυρίαρχος φόβος. Ίσως θα έλεγα ότι αν κάτι φοβάμαι, είναι η στασιμότητα.
8 ) Πώς ένιωσες όταν προετοίμασες και εν μερει εκτέθηκες καλλιτεχνικά στην πρώτη σου εικαστική εκθεση;
Η πρώτη έκθεσή μου σε κοινό έγινε το 2014. Η αίσθησή μου για εκείνη την περίοδο είναι ότι ‘δοκίμαζα τα νερά’, ήθελα να δω βηματικά πως το όραμά μου αλληλεπιδρά με το κοινό, χωρίς ακόμα να έχω επιλύσει σε ικανοποιητικό βαθμό για μένα θέματα ταυτότητας. ..
Η εμπειρία πάντως ήταν πολύ θετική σε όλα τα επίπεδα. ..
9) Σε ποιόν άνθρωπο που εκτιμάς θα χάριζες κάποιον πίνακα σου;
Η λογική του να χαρίζεις κάποιον πίνακα με είχε προβληματίσει στο παρελθόν. Το έκανα μάλιστα στην αρχή για συναισθηματικούς λόγους. Τον τελευταίο καιρό δεν το συνηθίζω, αν και θα μπορούσα να χαρίσω έναν πίνακα σε κάποιον που θα ένοιωθα ότι συντρέχουν παραπάνω από ένας λόγοι για να το κάνω. Σε όσους πάντως εκτιμάω πάρα πολύ, νομίζω ότι το έχω ήδη κάνει..
10) Πιστεύεις οτι αυτή η μορφή τέχνης είναι ανώτερη της μουσικής που αγάπησες και αφοσιώθηκες μια εποχή; Ποιά απο τις δυο αγαπάς πιο πολύ; Ποιό είναι το κοινό κομμάτι του εαυτού σου, που σε ιντριγκάρει να το αγκαλιάσεις περισσότερο;
Δεν πιστεύω στην ανωτερότητα των τεχνών μεταξύ τους, αλλά στην ιδιαιτερότητά τους. Η μουσική ήταν και είναι ένα μεγάλο δώρο στη ζωή μου και με πάρα πολλούς τρόπους με βοήθησε στο να εκφραστώ εικαστικά. Ακόμα χρησιμοποιώ τρόπους και μαθήματα που διδάχθηκα από την ενασχόλησή μου αυτή. Το ειδοποιό στοιχείο είναι ότι στην εικαστική έκφραση η δυναμική της έκφρασής μου είναι σχεδόν απεριόριστη και έχω όλο το ‘χώρο’ που χρειάζομαι για να υπάρξω και να αναπτυχθώ δημιουργικά.
Για να το συνοψίσω, έχω πάρει μαζί μου τη μουσική σε αυτό που κάνω και δεν βιώνω διλήμματα ή διαχωρισμό.
11) Θα πούλαγες κάποιον πίνακα σου σε κάποιον που δεν εκτιμάς καθολου;Θα ερχόταν η πρόκληση της αφθονίας σε σύγκρουση με τις αξίες σου;
Κατανοώ χωρίς απαραίτητα να συμφωνώ ότι ο κοινός παρονομαστής όλων των ανθρώπινων δραστηριοτήτων είναι η αγορά. Σε αυτό το πλαίσιο, η αγορά ενός έργου διαχωρίζεται σε μεγάλο βαθμό από την προσωπική άποψη που μπορεί να έχω για τον αγοραστή. Διατηρώ όμως μια μικρή επιφύλαξη για κάποια εξαίρεση σε αυτό τον κανόνα.
12) Ένα όνειρο σου που θα ήθελες διακαώς να πραγματοποιηθεί;
Η οριστική και πλήρης αποδέσμευσή μου από υλιστικούς περιορισμούς στην εκπλήρωση του οράματός μου. .
13) Ποιόν καλλιτέχνη θαυμάζεις και γιατί; Θα έμπαινες σε πειρασμό να τον αντιγράψεις;
Ένας καλλιτέχνης που θαυμάζω πολλά χρόνια είναι ο Άγγλος ζωγράφος J.M.W. Turner. Αυτό που εκτιμώ κυρίως σε αυτόν είναι μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα αίσθηση της ‘ατμόσφαιρας’ που κατείχε, απέδιδε και επικρατούσε κατά τη γνώμη μου οποιασδήποτε τεχνικής επάρκειας ή καλλιτεχνικού
μανιφέστο… .
Δεν θα τον αντέγραφα γιατί με εμπνέει πάρα πολύ. Συνήθως αντιγράφεις για πιο χρηστικούς λόγους. Η μαγεία δεν αντιγράφεται.
14) Ποιά ανάγκη σου γέννησε αυτό το χάρισμα της αυτοέκφρασης μέσω της ζωγραφικής; Αν καλύπτονταν σε λίγα χρόνια απο σήμερα, θα σταματούσες να ζωγραφίζεις;
Είχα τη μεγάλη τύχη να βρω έναν τρόπο να δημιουργώ που είναι απλά μια προέκταση του ήδη υπάρχοντος τρόπου που λειτουργεί το μυαλό μου και εκτός καλλιτεχνίας. Αυτό καταρρίπτει τον όποιο χρονικό ορίζοντα και γίνεται μια ες αεί περιπέτεια της έκφρασης, της σύμπτωσης και της αποτύπωσης ενός αιώνιου παρόντος.
Ο,τι και να συμβεί, θα γίνω πιο πολύ από αυτό που είμαι. . Τα εργαλεία, τα μέσα δηλαδή μπορεί να εξελιχθούν, η αποτύπωση όμως της διάδρασης βιώματος και ψυχής που λέγαμε πιο πάνω είναι μια πολύ βαθειά διαδικασία για να διακοπεί. Μπορεί όμως να μετεξελίσσεται..
15) Μία συμβουλή σου για το παρελθόν, μία προτροπή σου για το παρόν, μία ευχή σου για το μέλλον!
Το όποιο παρελθόν πιστεύω ότι επιλύεται οριστικά μόνο αν αφήνει μια αίσθηση ευγνωμοσύνης και κατανόησης.
Το παρόν είναι το μόνο που έχουμε.. Προτρέπω σε όλους να έρθουν σε επαφή με το πιο δραστικό και βιωματικό βιβλίο που έχει παρουσιαστεί μέχρι τώρα στη ζωή μου : Έκχαρτ Τόλε – ‘Η Δύναμη του Τώρα’.
Ευχή για το μέλλον :
Μια ανθρωπότητα της αφθονίας, που θα έχει επιλύσει οριστικά τα θέματα σπανιότητας, ιεράρχησης και βιοπορισμού. . Μια κοινωνία του δέους, της έκστασης και του θαύματος που θα βάλει την τεχνολογία στη θέση των κυριαρχικών δομών επιλύοντας χρόνιες αντιφάσεις και θα μας πάει σε καταστάσεις πιο όμορφες από το κάθε όνειρο.
Από καρδιάς σου εύχομαι να υλοποιηθεί κάθε σου όνειρο με όλες τις αποχρώσεις του Ουράνιου Τόξου.
Καλλιτεχνικές δημιουργίες του Κωνσταντίνου Παπαχρήστου, θα απολαύσετε εδώ.
Απο τη Κωνσταντινα Δημου
