Μία ενδιαφέρουσα έρευνα που πραγματοποιήθηκε μέσα στο 2009, είναι ότι η σημασία του σκοπού της ζωής ξεκινάει στα πρώτα στάδια της παιδικής ηλικίας και ο τρόπος που διδάσκεται οδηγεί τα παιδιά από την μία να βρουν ένα νόημα στη ζωή τους μα και ένα μειωμένο ποσοστό να οδηγηθούνε στην κατάθλιψη μετέπειτα στη ζωή τους.
Ένα μεγάλο ποσοστό της ίδιας έρευνας δείχνει το να βρεις ενδιαφέρον μέσα στη ζωή σου σε προφυλάσσει από κακοτοπιές και πισωγυρίσματα σε λανθασμένες επιλογές σου. Δυστυχώς το να αγγίζεις με τα δάχτυλα και να ενεργοποιείς το τζίνι του λυχναριού δεν είναι ρεαλιστικό.
Όπως το σώμα χρειάζεται νερό, τροφή και ξεκούραση άλλο τόσο και η ψυχή έχει ανάγκη από αγάπη, θάρρος και έναν σκοπό ενεργοποίησης να πορευτεί μες την ζωή.
Μα πως θα βρεις τον σκοπό της ζωής σου όταν δεν έχεις ιδέα από πού θα ξεκινήσεις;
Μία σημαντική πρόταση είναι να σχεδιάσεις τι εστί σκοπός ζωής για εσένα. Για παράδειγμα αν θεωρείς ότι υπάρχει η τέλεια δουλειά που σε περιμένει δίχως να κουνήσεις το δαχτυλάκι σου να συγκεντρώσεις τις απαιτούμενες γνώσεις και αξιολογήσεις για την ίδια θέση εργασίας και ότι και να γίνει, η θέση εργασίας θα είναι πάντα άδεια και θα σε περιμένει όπως είσαι, και αποκαλείς αυτή την θέση ως μοναδικό σκοπό της ζωής σου, βρίσκεσαι σε μονόδρομο ενός υποτιθέμενου σκοπού της ζωής με προορισμό την απογοήτευση.
Αξιοσημείωτο παράδειγμα ενός ανθρώπου που μεταμόρφωσε την απασχόληση του σε σκοπό ζωής, είναι ένας οδηγός λεωφορείου. Είναι 30 χρόνια σε αυτή την θέση και νιώθει τόση χαρά και ευγνωμοσύνη που συμπεριφέρεται σε κάθε επιβάτη σαν το πιο σημαντικό άνθρωπο στον κόσμο για εκείνον και μάλιστα δεν διστάζει εν ελλείψει χρημάτων για το αντίτιμο του εισιτηρίου, να συμπληρώνει ο ίδιος την αξία ή να το πληρώνει εξ’ ολοκλήρου. Το να αγαπάς την δουλειά σου και να την μεταμορφώνεις σε σκοπό της ζωής από μέρα σε μέρα, δεν βοηθάς μόνο τους άλλους ανθρώπους μα και τον ίδιο σου τον εαυτό.
Βρες το νόημα της ζωής σε ότι ήδη έχεις…
Το να αναζητάς το νόημα της ζωής έξω από αυτά που ασχολείσαι και κατέχεις είναι σαν να ενεργοποιείς ένα πλάνο αποτυχίας στον ίδιο σου τον εαυτό που θα σε οδηγήσει εν αρχή στην αποτυχία έπειτα στην κατάθλιψη και εν κατακλείδι στην αμφισβήτηση των αξιών και ικανοτήτων σου. Αντιθέτως μπορείς να μετατρέψεις αυτή την εκδοχή με το να παρουσιάζεις αγάπη και αφοσίωση στον εαυτό σου για αυτά που ήδη κάνεις. Να νιώθεις ευγνωμοσύνη τόσο για την μηδαμινή όσο και για την απεριόριστη προσπαθειά σου κάθε στιγμή. Συνήθως είναι σπάνιο να σε αναγνωρίσουν ως ταλαντούχο, ικανό και εξαίρετο άνθρωπο αν δεν το έχεις κάνει πρώτα εσύ για εσένα. Και κάποιες φορές αυτό προϋποθέτει να προσπαθείς στο μέγιστο για να λάβεις ένα μπράβο από τους συνεργάτες σε ανώτερη ή κατώτερη κλίμακα από εσένα.Ίσως ακόμη και όταν ο δείχτης της δικαιοσύνης δεν κοιτάζει πάντα προς το μέρος σου στην απόδοση ευθυνών σε μία επαγγελματική αποτυχία. Μα εσύ ακόμα και αν τα πάντα γύρω σου καταρρέουν θα έχεις καταφέρει να αναπτύξεις τους λεπτοφυείς μύες του προσωπικού σκοπού ενδυνάμωσης μέσω της αυτοαποδοχής και της αναγνώρισης του εαυτού σου.
Για εμένα η αναζήτηση του σκοπού της ζωής ούσα συγγραφέας ή δασκάλα της γιόγκα ενδυναμώνει τους περαιτέρω ημι-σκοπούς της ζωής μου ακόμη και αν είναι παρακλάδια στην περιφερειακή οδό της προσωπικής μου αναγνώρισης. Ο σκοπός της ζωής ενεργοποιεί το καθήκον και όχι το αντίστροφο. Από το σχεδιασμό ενός σημαντικού project στο γραφείο μέχρι το φαγητό που θα μαγειρέψεις για να θρέψεις τον εαυτό σου και τα αγαπημένα σου πρόσωπα, ιδίως αν ο σκοπός της ζωής σου είναι η υπηρεσία, η οργάνωση και η φροντίδα σε μικρά ή μεγάλα κοινωνικά σύνολα. Ακόμη και το κάθε λεπτό της ώρας κρύβει την δική του ιερότητα στο χρόνο της ψυχής πάνω στη Γη.
Από την Κωνσταντίνα Δήμου
