Οι παρακάτω σκέψεις είναι μία μορφή κριτικής βασιζόμενη στο πρώτο βιβλίο της Ελεονώρας Μελέτη «μια γυναίκα ψάχνει» που κυκλοφόρησε πρόσφατα!
Μα τι είπα; Ανέφερα την λέξη κριτική σε μία γυναίκα που με άφησε να μπω στο κατώφλι του Νου και στα μύχια της ψυχής της; Άσχημη λέξη η κριτική όχι μόνο για τα βιβλία αλλά και για τους ανθρώπους. Για το οτιδήποτε! Για ό,τι κάνουν ή δεν τόλμησαν ποτέ να κάνουν!
Είχα την περιέργεια να διαβάσω το βιβλίο της Ελεονώρας, νομίζοντας ότι θα περιηγηθώ στον άδυτο κόσμο της γυναικείας φύσης μέσα από τον κόσμο του θεάματος. Νόμιζα πως θα ήμουν και εγώ με τη σειρά μου ένας αυτόπτης μάρτυρας στα παρασκήνια μίας διαρκούς εκπομπής στο ύφος και στο στυλ της Ελεονώρας Μελέτη. Αντ´αυτού, εκείνη συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό ως μέλλουσα μητέρα και απευθύνθηκε σε πρώτο πρόσωπο, αποποιούμενη ρόλους και συμπεριφορές που είναι κάτι πιο τολμηρό στο μαγικό κόσμο της αφήγησης μίας ιστορίας.
Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο νοηματικές ενότητες πριν και μετά τη γέννηση του του πρώτου της παιδιού, της Αλεξάνδρας. Κι αν νομίζεις ότι είναι ένα βιβλίο αποκλειστικά περί μητρότητας, μόλις τσαλάκωσες λίγες σελίδες από το κείμενο που υπαγόρευσε η φαντασία σου. Το περιεχόμενο του βιβλίου είναι πολύ παραπάνω από αυτή την προσδοκία.
Αφορά όλες τις γυναίκες. Που είναι μητέρες, που θα ήθελαν να είναι. Γυναίκες στο σκληρό κόσμο της πατριαρχίας που κόβει και ράβει κουστούμι για το καλούπι τους, τα θέλω τους, το φαίνεσθαι, το πράττειν, την ηλικία τους, τις υποχρεώσεις της… αλλά κυρίως για όλες τις γυναίκες όποιες κι αν είναι μέσα από το βλέμμα το δικό τους για τον εαυτό τους,Αφήνοντας απέξω το μεγεθυντικό φακό της κοινωνίας που εστιάζει σε προβλήματα, μοτίβα, χαρακτηρισμούς, ετικέτες, συμπεράσματα!
Διαβάζοντας το βιβλίο απνευστί, χρειάστηκα δύο μέρες για να βάλω τις σκέψεις και τις εντυπώσεις τους στη σειρά ή και να τις ανακατέψω, ξεκινώντας από το ύφος και το ήθος της συγγραφέως, παραδεχόμενη πολλά λάθη της και αποδεχόμενη εντέλλει την εικόνα της με ό,τι αυτό συνεπάγεται ! Ένα κορίτσι που γεννήθηκε από μία μητέρα που ήθελε πολύ περισσότερα για τον εαυτό της από το ρόλο της μητέρας ήθελε να σπουδάσει και να μην αφήσει ευκαιρίες πίσω της και ομοίως την συμβούλευε πριν γίνει μητέρα και η ίδια!
Η Ελεονώρα Μελέτη που αγαπάει την συγγραφή ταξιδεύει πολύ άρτια και γλαφυρά στις απαιτήσεις της χρονικής αφήγησης χωρίς ίχνος προσωπικής αυτολύπησης ή ανάγκη σύνθεσης αγιογραφίας!
Δεν μπορώ να κρύψω, πως πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης συγκλονιστικών στιγμών της ζωής της που ρουφούσε τις κριτικές της κάθε υποψήφιας τηλεθεάτριας ή follower που με ένα τηλεκοντρόλ στο χέρι ή με ένα like ως καρδιά στην οθόνη του κινητού της, νομίζει ότι χωράει ο μικρόκοσμος της στο μικρόκοσμο της Ελεονώρας.
Έκλεινα λοιπόν το βιβλίο στο σημείο που βρισκόμουν και κοιτούσα πάλι το εξώφυλλο να δω αν η εικόνα της συγγραφέως είναι ίδια, με το κορίτσι εκείνο που μας κρατάει παρέα στα πιο γλυκά πρωινά της ζωής μας και να μας βοηθήσει να κάνουμε «μελέτη» σε ποιο βαθυστόχαστες έννοιες.
Το κορίτσι εκείνο που προτίμησε τον αποκλειστικό θηλασμό όπως και άλλες γυναίκες και κάποια πρωινά της ζωής της αφέθηκε σε μία διαφορετική εικόνα από αυτήν που έχουμε όλοι συνηθίσει μόνο για το κοριτσάκι της!
Εκείνο που αναγκάστηκε να αποχωριστεί στις δύσκολες μέρες της πανδημίας και να γιορτάζει τα γενέθλια της μακριά της μέσα από μια οθόνη και όχι κοντά της! Δίπλα της αφού βρέθηκε θετική στον ιό!
Την Ελεονώρα Μελέτη πάντα την θαύμαζα, και χωρίς εκείνη να το ξέρει, την έχω συναντήσει σε πολλά μέρη αφού συχνάζαμε στην ίδια γειτονιά στα βόρεια προάστια. Πάντα το βλέμμα μου κολλούσε πάνω της στο όμορφο στυλ της, στο αιώνιο κορίτσι που φορούσε casual look χωρίς ίχνος μακιγιάζ αλλά με αληθινό χαμόγελο σε όποιον της μιλήσει ή απλά ανταποκρινόταν στο δικό του. Ένας άνθρωπος ταπεινός και δραστήριος μέσα στην καθημερινότητα της και όμως πίσω από το χαμόγελο της, διαβάζοντας πια,τις μεταμορφωμένες σελίδες του ημερολογίου της σε ένα μοίρασμα ζωής, ανακαλύπτει κάνεις ότι είχε τις δικές τις έγνοιες, τα δικά της προβλήματα, την ανάγκη που της είχε γεννηθεί από περγαμηνές της κοινωνίας να γίνει μητέρα και να καταψύξει τα ωάρια της κάτι που σαφώς το μοιράστηκε ανοιχτά προ συγγραφής του βιβλίου!
Επηρεασμένη από ολες τις εμπειρίες της, αγγίζω το εξώφυλλο του βιβλίου και μοιάζει νωπό για μένα, από όλα τα δάκρυα που έχει καταπιεί ίδια και με ευγένεια απλά ανταποκρίθηκε στην κριτικές και κακοήθειες από όλες τις expertise μητέρες που μεγάλωσαν “τα τέλεια παιδιά” και έχουν την κριτική στην άκρη της γλώσσας τους. Αλήθεια ποια μητερα του χθες θα έκανε εξομολόγηση στο παιδί της με λόγια ανώτερα από τον ίδιο τον έρωτα;
Σας παραθέτω ένα απόσπασμα που με συγκίνησε αρκετά γιατί είναι λίγα τα κορίτσια που θα το έχουν ακούσει απο τις δικές τους τις μητέρες…
«Σήμερα, μαζί με σένα που γίνεσαι τριών, γίνομαι και εγώ τριών χρονών μητέρα. Έχω και εγώ γενέθλια μαζί σου, τα γενέθλια του καινούργιου μου εαυτού και γιορτάζω όχι μόνο τον ερχομό σου στην γη αλλά και τις ευλογίες που έφερες μαζί σου. Εσύ είσαι η μεγαλύτερη επιτυχία μου, η πιο σωστή επιλογή που έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου, ο άνθρωπος – σταθμός στο δικό μου πέρασμα. Σ’ ευχαριστώ παιδί μου, σε ευχαριστώ για όλα όσα είσαι, για όλα όσα διδάσκεις, για όλα όσα μας περιμένουν στο μέλλον»!
Και είναι τα λόγια που θα ήθελε το κάθε κορίτσι να τα πει στο δικό του το παιδί αύριο μεθαύριο και γι’ αυτό τα έγραψε για να ακουστούν.Σήμερα! Ποτέ δεν είναι αργά…
Συνοψίζοντας θα έλεγα πως διαβάζοντας ότι υπέροχο είχε να καταθέσει, κάθε σελίδα με ηρέμησε από ανησυχίες που εδρεύουν στο νου κάθε γυναίκας που πέφτει στην παγίδα των 38 και κάτι.
Ολοκληρώνοντας τις σελίδες ανάγνωσης μπήκε ο κόσμος στη θέση του! Ποιος κόσμος;
Ανάμεσα σε σένα που θα το διαβάσεις και στον καθρέφτη σου. Ο καθρέφτης δεν έχει φωνή, ούτε ψιθύρους παρά μόνο επιφωνήματα για την χαρά της αποδοχής όταν βλέπεις με τα μάτια σου το σώμα σου, την μορφή σου,τα κιλά σου και έτσι αγαπάς τον εαυτό σου περισσότερο από πριν. Μόνο που αυτός ο καθρέφτης βρίσκεται στο δωμάτιο σου και όχι στο βλέμμα του κόσμου!
Ένα ευχαριστώ από καρδιάς Ελεονώρα, για το υπέροχο δώρο στην άγνωστη διεύθυνση της μητρότητας. Αν και έχει πολλά σταυροδρόμια γνώσεων, απόψεων, συναισθημάτων έχει μόνο ένα παραλήπτη… ένα παιδί…που από την ψυχή του θα δημιουργηθεί ένας καινούριος κόσμος.
Αυτό το βιβλίο είναι για όλους λοιπόν που είμασταν, είμαστε και παραμένουμε παιδιά,γυναίκες, άντρες, μητέρες,…
καλοτάξιδο και καλή ανάγνωση!
Κωνσταντίνα Δήμου
Το βιβλίο Γυναίκα ψάχνει της Ελεονώρας Μελέτη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα
