Είναι πολλές φορές που αρνούμαι να πιστέψω στην αξία μου. Στρέφω την περιέργεια μου σε δανεικούς καθρέφτες για να κλέψω λίγο φως στην αντανάκλαση της αξίας μου. Είναι γνωστό πως οι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας ως μαγνήτες των προσωπικών θεμάτων που πρέπει να δουμε πριν συγκρουστούμε με τα θέλω μας και τις ανάγκες μας όπως το ίδιο είμαστε για εκείνους.
Όλο αυτό τον καιρό ίσως να μην έκανα τις καλύτερες επιλογές σε καθρέφτες. κάποιοι να ήταν ραγισμένοι, κάποιοι μικροί και δεν χωρούσα στην επιφάνεια τους και κάποιοι μεγάλοι και περίσσευα μέχρι χτες που μου συνέβη κάτι πάρα πολύ όμορφο.
Ύστερα από δύο χρόνια εκπαίδευσης στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα και αφού πήρα τον πρώτο τίτλο σπουδών από το εργαστήρι δημιουργικής γραφής Tabula Rasa, θέλησα να συνεχίσω για πολλούς λόγους την εκμάθηση της νοηματικής γλώσσας. Έτσι πήρα το θάρρος να πάω να γραφτώ στην σχολή της αρεσκείας μου με στόχο την διερμηνεία, αποκρύπτωντας τα δύο χρόνια εμπειρίας από την εξάσκηση μου για να μην βιώσω το άγχος της εξέτασης που με αγχώνει και βγαίνει στην κίνηση των χεριών μου. Δεν το κράτησα μυστικό από την γραμματεία στις προυποθέσεις φοίτησης για την επόμενη χρονιά όμως θέλησα να γραφτώ παρακολουθώντας την διδακτέα ύλη από το Α στο Ω.
Κα ενώ έκανα αίτηση για το πρώτο έτος πάλι, ένας επιστάτης κωφός μας δίεκοψε για να μιλήσει με την υπεύθυνη γραμματείας στην Νοηματική και ενώ πέρασαν τρία λεπτά από τον διάλογο τους, λέγοντας ότι έκαψε μία λάμπα κατά λάθος και θα την αντικαταστήσει την επόμενη ημερα επειδή τα μαγαζιά είναι κλειστά την τετάρτη και πρεπει να κλείσει την παροχή ρεύματος, και πήρα το θάρρος να πω στην εξετάστρια την συνομιλία τους. Εκείνη εξεπλάγην που μπόρεσα να τους κατάλαβω με την ταχύτητα των νοημάτων και έτσι πήρα το πράσινο φως για να παρακολουθήσω το προχωρημένο τμήμα για επάρκεια το φθινόπωρο.
Μπροστά στο δισταγμό μου να υπερασπιστώ τις γνώσεις μου λίγο πριν μετά από πολύωρη συζήτηση με μία φίλη μου γύρω από αυτό το θέμα,εμφανίστηκε αυτός ο άνθρωπος ως από μηχανής Θεός, για να με βοηθήσει να οδηγηθώ στο στόχο μου και να μην σκορπιστώ σε παραπάνω ώρες και χρήματα αφού έτσι και αλλιώς τα είχα δώσει.
Έτσι μου γεννήθηκαν τα παρακάτω ερωτήματα:
Γιατί υποτιμάμε την αξία μας;
Γιατί δεν ακολουθάμε την εμπιστοσύνη και την καθοδήγηση που λαμβάνουμε προς χάρη μιας δοκιμασίας;
Γιατί δεν υπερασπιζόμαστε τις γνώσεις μας σε ένα κόσμο ημιμάθειας και ντρεπόμαστε να σηκώσουμε το δείχτη του χεριού μας μην τυχόν και ξεχωρίσουμε ως προς αυτό που είμαστε; Είναι έλλειψη αποδοχής ή ευγνωμοσύνης σε ότι έχουμε κατακτήσει;
Αναγνωρίζοντας το μικρόκοσμο ίσως να αγγίξουμε το μακρόκοσμο και αντιστρόφως.
Αγαπάτε τον εαυτό σας κάθε στιγμή. Είναι μεταδοτικό.
Στην αγαπημένη μου φίλη Σοφία Ρόκα που ενισχύει την πίστη μου στα μικρά και στα μεγάλα κάθε στιγμή.
Κωνσταντίνα