Την ξέρετε την έκφραση «Σκότωσε την αγελάδα σου»;
Ίσως το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας.
« Σ’ ένα μικρό χωριό ζούσε μια οικογένεια που το μόνο πράγμα που είχε για να τρώει και να βιοπορίζεται ήταν μια αγελάδα. Κάθε μέρα έπιναν το γάλα απ’ την αγελάδα. Είχε γάλα…. καλώς. Δεν είχε…..δεν έτρωγαν.
Βασίζονταν μόνο στην αγελάδα. Κάποιο βράδυ πέρναγε από κει ένας ταξιδιώτης κι επειδή μάλλον είχε χάσει τον δρόμο του, ζήτησε βοήθεια από την οικογένεια αυτή. Τον φιλοξένησαν με χαρά, τον φίλεψαν και γάλα, κοιμήθηκε και το επόμενο πρωί του έδειξαν τον δρόμο για να φύγει, τους ευχαρίστησε κι έφυγε. Ήθελε όμως να κάνει κάτι να τους ξεπληρώσει την φιλοξενία, αλλά δεν ήξερε τι.
Στην κοντινή πόλη υπήρχε ένας πολύ σοφός άνθρωπος, τον επισκέφτηκε και του ζήτησε τη γνώμη του, περιγράφοντας την κατάσταση της οικογένειας.
«Σκότωσε την αγελάδα» του λέει ο σοφός.
« Μα είναι το μόνο που έχουν. Είναι τόσο φτωχοί, που αν τη σκοτώσω δεν θα μπορούν να πάρουν άλλη και θα πεθάνουν απ’ την πείνα» είπε ο ταξιδιώτης.
« Σκότωσε την αγελάδα» ξαναείπε ο σοφός.
« Μα δεν μπορώ να τους το κάνω αυτό» επέμεινε ο ταξιδιώτης.
« Σκότωσε την αγελάδα»……
Το βράδυ λοιπόν, όταν δεν τον έβλεπε κανένας, ο ταξιδιώτης βασισμένος στα λόγια του σοφού, μην μπορώντας όμως να κατανοήσει την αιτία που του τα είπε, πήγε και σκότωσε την αγελάδα της οικογένειας…… κι εξαφανίστηκε.
Μετά από έναν χρόνο περίπου, έτυχε να περνάει από το χωριό και πάλι ο γνωστός ταξιδιώτης. Είδε κάμποσα πράγματα αλλαγμένα, μια άνθιση εμπορική και οικονομική. Μπαίνει στο καινούργιο πανδοχείο του χωριού και βλέπει ότι ιδιοκτήτης είναι ο μεγάλος γιος της οικογένειας . Χαρούμενος μα και απορημένος, τον ρωτάει πώς τα κατάφερε.
«Κάποιος μας σκότωσε την αγελάδα πέρσι. Την πρώτη εβδομάδα είχαμε πέσει σε πλήρη απόγνωση, δεν είχαμε να φάμε, και κοντέψαμε να πεθάνουμε. Σ’ εκείνη την φάση λοιπόν, σκεφτήκαμε ότι κάτι πρέπει να κάνουμε για να επιβιώσουμε. Αρχίσαμε να καλλιεργούμε το χωράφι που είχαμε και δεν το καλλιεργούσαμε ποτέ. Μας έδωσε γρήγορα σοδειά, την πουλήσαμε, πήραμε χρήματα και αγοράσαμε και εργαλεία για να μας κάνουν την δουλειά μας πιο εύκολη. Ανοίξαμε μαγαζί στο χωριό για να πουλάμε τη σοδειά απ’ το χωράφι και τα προϊόντα από τα ζώα που αγοράσαμε. Και πριν από λίγες μέρες άνοιξα και το πανδοχείο για να φιλοξενείται όποιος έρχεται σαν επισκέπτης στο χωριό. Ας είναι καλά όποιος μας σκότωσε την αγελάδα !!!»
Θεωρώ ότι το μήνυμα που θέλει να δώσει η ιστορία αυτή είναι ηχηρότατο !!!
Η περίφημη «ζώνη άνεσης» (comfort zone) ΔΕΝ είναι αυτή στην οποία ο κάθε άνθρωπος θα εξελιχθεί. Η ανάπτυξη, εξέλιξη, βελτίωση….όπως θέλει ας το πει ο καθένας, ξεκινάει από τη στιγμή που βγαίνεις από τη ζώνη αυτή. Δεν είναι εύκολο και οι περισσότεροι δεν βγαίνουν ποτέ….. Αυτοί όμως που το τολμούν, όχι απλώς δικαιώνονται, πολλές φορές θριαμβεύουν !!!
Θέλεις να είσαι ένας από τους πολλούς ή θέλεις να ξεχωρίσεις ; Η απόφαση καθαρά δική σου και απόλυτα σεβαστή…..
Καλή χρονιά λοιπόν με νέους στόχους που ξεμακραίνουν από τη ζώνη άνεσης!
Κωνσταντινα
