Όταν ξεκινάς να διαβάσεις ένα μυθιστόρημα που τιτλοφορείται ως «μπλε ήλιος», θα περίμενε κάποιος να δει φωτεινές στιγμές από το παρόν των χαρακτήρων αλλά και το μέλλον που δένει τις αόρατες κλωστές της μοίρας μεταξύ τους. Κι όμως οι μπλε ακτίνες του σε ταξιδεύουν στο παρελθόν δύο χαρακτήρων, της Μαριάννας και του Γεράσιμου που με την συμμετοχή του Ιάσωνα, η ιστορία αποκτάει ένα σταθερό άξονα αφήγησης ανάμεσα στο παρόν και στο παρελθόν.
Διαβάζοντας αυτή την υπέροχη ιστορία φλερτάρεις όχι μόνο με το λογοτεχνικό ύφος του συγγραφέα, Διονύση Μαρίνου αλλά και την ποιητική του συμμετοχή αφού ντύνει την ατμοσφαιρική διάθεση της νοσταλγίας καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης.
Με το ένα μου χέρι ξεφύλλιζα τις σελίδες για να μπω στον κόσμο των δύο χαρακτήρων και να βουτήξω στα μυστικά τους και με το άλλο μου χέρι επέστρεφα το βλέμμα προς τις προηγούμενες, για να ρουφήξω τις γλαφυρές περιγραφές του συγγραφέα και να συμμεριστώ την αγωνία, την αναμονή αλλά και την προσμονή του κάθε χαρακτήρα προς στην λύτρωση του!
Ο Διονύσης Μαρίνος ως μάστορας της δημιουργικής γραφής ελίσσεται μοναδικά στην ξεδίπλωση μίας ιστορίας αγάπης μεταξύ της Μαριάννας και του Γεράσιμου, βουτώντας την πένα του στο ροζ μελάνι της ευαισθησίας της γυναικείας φύσης.
Για εμένα η απόχρωση της ανάγνωσης είχε τα χρώματα του μωβ.Μιας και το μωβ δημιουργείται από δύο αποχρώσεις, όπως του κόκκινου, συμβολίζοντας το πάθος, την ζεστασιά, της ζωντάνια, τη θηλυκότητα, το κινδύνο αλλά και το μπλε, ενός ήλιου του κρατάει σταθερή την θέρμη μιας αγάπης, από ένα ψυχρό δωμάτιο νοσοκομείου όσο και από ένα απομονωμένο δωμάτιο που κατοικεί η αγάπη στο νου των δύο χαρακτήρων που γνωρίστηκαν από συνοικέσιο.
Κάθε σελίδα με ταξίδεψε στο νωπό συναίσθημα μιας μεγάλης αγάπης που θα ήθελε κάθε καρδιά να ζήσει. Ιδίως μία μεγάλη καρδιά σαν του Γεράσιμου που παλεύει να κρατηθεί στη ζωή.
Με ιδιαίτερο χάρισμα στην τεχνική αφήγησης, ως προς την αλλαγή του χρόνου, γινόμαστε ως αναγνώστες, το τρίτο βλέμμα στην κοινή ζωή ενός ζευγαριού που είναι διχασμένο ανάμεσα στην αγάπη και στον αποχωρισμό, τη ζωή και το θάνατο.
Τα συναισθήματα πρωτόγνωρα ακόμα κι αν φαίνεται να μην υπάρχουν, οι αναμνήσεις μια ζωής τόσο έντονες σα να διαδραματίζονται στο διπλανό δωμάτιο μέσα στο σπίτι σου. Η συγγραφική πορεία του Διονύση Μαρίνου είναι πολλά υποσχόμενη στο χώρο της δημιουργικής γραφής και από μυθιστόρημα σε μυθιστόρημα, φλερτάρει πάντα με το απρόοπτο της έκπληξης, της απουσίας μα και της απώλειας.
Τα δίπολα συναισθημάτων όπως χαρά – λύπη, παρουσία – απουσία, αγάπη – αδιαφορία, νέο – παλιό, έκπληξη – ρουτίνα, είναι συνεχώς επαναλαμβανόμενα μικρά κείμενα που συμπορεύονται στην ιστορία.
Ένας συγγραφέας που φόρεσε τρία διαφορετικά παλτά ήθους και ύφους, εμποτισμένα με το άρωμα της νοσταλγίας, κεντημένα με την κλωστή της ευαισθησίας αλλά και της ενσυναίσθησης.
Παριστάμενη στην παρουσίαση του βιβλίου του 21 Οκτώβρη 2021 στο public, έμαθα τόσα πολλά μυστικά για την εν λόγω ιστορία, η οποία υπήρχε ως σκέψη στα συρτάρια του νου του συγγραφέα, αρκετά χρόνια πριν την έναρξη συγγραφής της και απλά ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για το μοιρασμα της στη καρδιά μας.
Μιλώντας με τον κο Μαρίνο, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά έναν υπέροχο άνθρωπο, φειδωλό στα μεγάλα λόγια και στις περιγραφές, μα τόσο πιστό φίλο στην αληθοφάνεια των χαρακτήρων, των ιστοριών που δημιουργεί αλλά και ένα περήφανο «πατέρα» που ακόμα ένα συγγραφικό παιδί του βγαίνει να γνωρίσει τον κόσμο αλλά και μέσα από τις σελίδες του, να το γνωρίσει ο κόσμος. Ταξιδεύοντας μαζί με τις σελίδες του σε έναν υπέροχο προορισμό, μυήθηκα στον κόσμο της αγάπης μέσα από την θυσία και την αυτογνωσία.
Αξίζει να το διαβάσεις και να επιτρέψεις στον εαυτό σου ένα διαφορετικό ηλίου χάδι. Μαθαίνοντας κάποιες φορές τη σκιά, εκτιμάς καλύτερα το φως του.
Διονύση μου καλοτάξιδο!
Κωνσταντίνα Δήμου
Το μυθιστόρημα Μπλέ Ήλιος κυκλοφορεί από τις 13/10/21 από τον εδοτικό οίκο Μεταίχμιο!
